Badanie silnych mrozowisk w Europie (poza wyjątkami jak Grünloch 1928-42) jest stosunkowo młodym zjawiskiem. Za to szczyty górskie posiadają znacznie dłuższą historię pomiarów. Część stacji wysokogórskich powstała już w XIX wieku.
Wyniki temperatury minimalnej (T min) w mrozowiskach zależą od siły przyziemnej inwersji, a także od wartości bazowej – temperatury masy powietrza na danej wysokości nad poziomem morza. Zatem dane ze szczytów są dość istotne dla badaczy mrozowisk (porównanie wyników umożliwia analizę zjawiska inwersji). Dla naszych kotłów na Czerwonych Wierchach, bazową stacją porównawczą będzie Kasprowy Wierch (ewentualnie też Hala Gąsienicowa).
Ten wpis zamieszczam jako ciekawostkę i urozmaicenie treści na stronie „Mrozowiska”. Poznajmy mroźne osiągi wybranych szczytów w Europie, a także innych wysokogórskich stacji meteorologicznych (jak Hala Gąsienicowa, Dom na Komni czy Pian Rosa), których pomiary są zbliżone do temperatury w swobodnej atmosferze.
Miesięczne rekordy zimna na stacjach wysokogórskich (kliknij na tabelę, aby powiększyć):
Mont Blanc – ciekawostka:
Colle Major to nowa stacja, która znajduje się nieco poniżej najwyższego szczytu Europy. A warto wspomnieć, że kiedyś Pierre Jansen założył obserwatorium na samym szczycie 4810 m n.p.m., ale niestety działało krótko (lata 1893 – 1909) i ciężko znaleźć jakiekolwiek dane meteo z tamtej stacji. Jedynie w „Mountain Observatories in America and Europe” (Edward S. Holden) trafiłem na wzmiankę o mrozie -43°C z zimy 1894 (data niejasno określona, patrząc po danych z Sonnblick, zima 1894/95 bardziej pasuje niż 1893/94, konkretnie styczeń 1895 bym obstawiał).
Rekordy XXI wieku:
